เบรจเนฟได้ต่อสู้กับอาการป่วยหลายอย่างนับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1974 โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรคหัวใจ, มะเร็งเม็ดเลือดขาว, มะเร็งในช่องปาก, โรคถุงลมโป่งพองและโรคระบบไหลเวียนโลหิต ซึ่งทั้งหมดได้รับผลกระทบจากการสูบบุหรี่จัดและภาวะจากโรคอ้วนมากขึ้น มีข่าวลือเรื่องถึงแก่อสัญกรรมของเบรจเนฟตั้งแต่กลางคริสต์ทศวรรษที่ 1970 เนื่องจากเขาได้ขาดการประชุมของพรรคคอมมิวนิสต์ และ การทำสนธิสัญญาต่าง ๆ และมีข่าวลือว่าสุขภาพของเขากำลังแย่ลง[2] เบรจเนฟไม่ค่อยปรากฏตัวต่อสาธารณชนในช่วงกลางปี ค.ศ. 1982 และมักจะอยู่ในความดูแลของหมอ แม้ว่ารัฐบาลโซเวียตยืนยันว่าเขาไม่ได้เป็นโรคร้ายแรง เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากโรคหลอดเลือดสมองอย่างรุนแรง ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1982 เขาปฏิเสธที่จะสละตำแหน่งจนกระทั่งถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1982 หลังจากประสบภาวะหัวใจวาย จากโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเหตุขาดเลือด[3]ศพเขาได้รับเกียรติให้ฝังร่างที่สุสานกำแพงเครมลิน ที่จัตุรัสแดง หลังจากช่วงเวลาห้าวันที่มีการไว้ทุกข์ทั่วประเทศ[4]

สัญญาณแรกที่บ่งบอกถึงการถึงแก่อสัญกรรมของเขา เริ่มขึ้นเมื่อเวลา 19:15 น. ตามเวลาในมอสโกเมื่อรายการโทรทัศน์ปกติเปลี่ยนแปลงไปจากที่ต้องถ่ายทอดสดคอนเสิร์ตเพลงป๊อปได้ถูกแทนที่ด้วยสารคดีเกี่ยวกับอัตชีวประวัติของ วลาดิมีร์ เลนินทางด้านรายการ เวรียเมีย พีธีกรสวมเสื้อผ้าอึมครึมแทนการแต่งกายตามปกติ ในตอนแรกชาวโซเวียตเชื่อว่าเป็นการแถลงการเสียชีวิตของอันเดรย์ คีรีเลนโค (เขาเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1990) เพราะเขาไม่ได้เข้าร่วมในงานพิธีสวนสนามและเฉลิมฉลองครบรอบ 65 ปี การปฏิวัติสังคมนิยมแห่งเดือนตุลาคมอันยิ่งใหญ่ที่จัตุรัสแดง นอกจากนี้ได้มีการเปลี่ยนแปลงผังรายการโทรทัศน์อย่างฉับพลัน เช่น การเตือนภัยสงครามและการเปลี่ยนการถ่ายทอดสดการแข่งขันฮ็อกกี้น้ำแข็งบนช่องรายการ 2 ด้วยการแสดงเพลง ซิมโฟนีหมายเลข 6 ในบันไดเสียง บี ไมเนอร์ของปิออตร์ อิลิช ไชคอฟสกี การถึงแก่อสัญกรรมของเบรจเนฟได้มีการประกาศในวันที่ 11 พฤศจิกายนพร้อมกันทางวิทยุและโทรทัศน์[1]ส่วนการประกาศทางโทรทัศน์ได้รับการแถลงการโดย อีกอร์ คีรีลลอฟ ด้วยน้ำตา ในเวลา 11.00 น. ตามเวลามอสโก[5]

ทางฝั่งโลกที่หนึ่งที่ได้คาดการณ์ว่าเลโอนิด เบรจเนฟถึงแก่อสัญกรรม หลังส่งสารแสดงความยินดีแก่ฌูแซ เอดัวร์ดู ดุช ซังตุช ประธานาธิบดีแห่งแองโกลาในวันประกาศอิสรภาพของแองโกลา จากการประกาศอันล่าช้าทางฝั่งโลกที่หนึ่งมองว่าอาจมีปัญหาในการสืบทอดอำนาจต่อจากเบรจเนฟ[4]